Co roku Czeskie Stowarzyszenie Perenářów, czyli hodowców bylin, ogłasza bylinę sezonu. W tym roku zwycięzcą została roślina, którą wielu z nas zna przede wszystkim jako kwiat łąkowy, który dzieci lubią nazywać pędzelkiem lub pędzelkiem. Na naszych łąkach dość często rośnie korzeń węża czerwonego, a do chwastów pospolitych zalicza się niepozorny piołun czerwony lub trawa czerwonogłowa. Jednakże, jako odporna bylina, na rabatach bylinowych można również uprawiać redsenę z nieco większymi kwiatami.
Czerwień w naszej naturze
Persicaria czerwona (Persicaria) to rodzaj roślin rozpowszechniony głównie w strefie klimatu umiarkowanego, a częściowo także w strefie klimatu subtropikalnego. Wśród nich znajdziesz byliny i jednoroczne, a w naszej dzikiej przyrodzie nie brakuje przedstawicieli czerwieni. Piołun czerwony (Persicaria maculosa) najczęściej można zobaczyć w kwietnikach, u przeżuwaczy i wokół cieków wodnych, na podmokłych polach lub w rowach, a wokół stawów spotkamy czerwoną paprykę (Persicaria hydropiper), a nasze wilgotne górskie łąki ozdobione są korzeniem czerwonego węża ( Persicaria officinalis).
Pochodzenie w ogrodach uprawianej rdesny
Rodzaj rdesno (Persicaria) można spotkać w literaturze także pod innymi nazwami, gdyż botanicy wciąż debatują nad przynależnością poszczególnych gatunków. Dlatego nawet nazwy łacińskie Bistorta, Fallopia, Tovara czy Aconogonon w dalszym ciągu odnoszą się do tego samego, czyli do najczęściej używanego ostatnio rodzaju Persicaria.
W kulturze ogrodowej wykorzystuje się tylko około 17 gatunków tego rodzaju, który obejmuje do 150 gatunków roślin. Większość gatunków pochodzi z regionu Himalajów oraz północno-zachodnich Chin i Japonii.
Jak uprawiać rdesno
Rozchodnik ogrodowy należy do niewymagających bylin, które potrafią przystosować się do różnych siedlisk. Najlepiej radzą sobie na glebach wilgotnych, ale radzą sobie także z terenami podmokłymi lub wręcz przeciwnie, suchymi, wystawionymi na słońce lub półcień. Niewątpliwą zaletą wszystkich gatunków jest długi okres kwitnienia i mała podatność na choroby.
Gatunek najczęściej uprawiany w ogrodach
Najczęściej turzyce uprawia się w ogrodach, które pochodzą z podgórskich łąk Himalajów i wschodnich części Azji. W naszych warunkach radzą sobie bardzo dobrze. Kwitną przeważnie przez całe lato z cylindrycznymi kwiatostanami w kolorze białym, różowym lub czerwonawym. Dekoracyjne są także same liście, często przebarwiające się jesienią na czerwono.
Choć poszczególne odmiany czerwieni ogrodowych mają swoje specyficzne wymagania, to zazwyczaj dość łatwo dostosowują się do innych warunków. Na przykład gatunek Persicaria amplexicaulis Bardzo dobrze znosi krótkotrwałe podmokłe gleby, które później zmieniają się w suche, dlatego doskonale nadaje się na rabaty deszczowe.
Gatunek Persicaria polimorficzna toleruje także gleby suche.
Inny gatunek, Persicaria affinis z kolei jest nisko rosnąca i wykorzystywana jako wieloletnia roślina okrywowa w miejscach, gdzie trawniki nie rosną. Może rosnąć także na skalniakach wśród kamieni.
Z drugiej strony gatunek jest bardzo wysoki Persicaria polimorficzna, która tworzy pęczki dorastające do 2 m wysokości i może kwitnąć przez cały sezon. Rośnie w suchszych miejscach i tworzy mocne, nierozpadające się kępy.
Rośliny wodne, takie jak gatunek Persicaria Amfibia, który rośnie na bagnach, gdzie liście unoszą się na powierzchni. Z drugiej strony może łatwo rosnąć jako roślina lądowa, oczywiście na wilgotniejszej glebie.
Jednym z najpiękniejszych rodzajów redsny jest Persicaria dzwonkowata, która lubi cień do półcienia i dobrze radzi sobie na suchej glebie. Kwitnie magicznymi kwiatami w kształcie dzwonków, ułożonymi w nietypowy, luźny kwiatostan.
